می رسد اینک بهار

هر چه به پایان سال نزدیک تر می شویم استرس های درونی ام بیشتر می شود انگار قطار در حال حرکت است و باید هر چه زوتر خودم را به آن برسانم . دم عید و خانه تکانی ، عجیب است هیج تب و تاب سالهای قبل را ندارم . شستن قالیها و پرده ها و پتو ها و ملافه ها ، بیرون ریختن کابینت ها و دکوری ها و شستن و نو کردن انگار نه انگار که پنج روز به عید مانده . این کرونا با ما چه کرد چرا اصلا منتظر میهمان نیستم چرا از آمدن دیگران به خانه ام واهمه دارم . شور و حال کودکی نیست هیچ برنامه ای برای گذراندن نوروز نداریم نه تنها من، این درد جامعه ایرانی در حال گذر است . برنامه نویسان و برنامه ریزان علاقه ای به شادی و جشن وسرور ندارند . عید نوروز را معتبر نمی دانند . اجازه شادی هم نمی دهند. اصلا چطور باید شادی کرد . روش های شادی اسلامی چیست ؟

ایران هزار رنگ و هزار آیین چطور افسرده و بی هویت شده است. جشن های ملی حذف شده است چون اسلامی که معرفی می کنند با رقص و آواز و حضور زنان در کنار مردان مشکل دارد یا نه ربطی به اسلام ندارد ترجیح تصمیم گیران این است که با پتک اسلام ایرانی شاد و دلزنده را به افسرده تبدیل کنند . هویت ایرانی را بگیرند تا همچون عروسک هایی تبدیل شویم که هر چه بگویند بگوییم چشم . ایران شاد و زنده که هر گوشه  کنار آن قومی با گویش و لباس و آیین خاص خود ، نمادی از شور و شوق و فرهنگ و تاریخ و صلابت هست . شادی را از زندگی ها حذف کردند چون نمی توانند زن در کنار مرد را شاد ببینند . عید نوروز در راه هست اما هیچ رسانه ای اجازه تبلیغ ندارد . تصمیم گیران درگیر جنگ شده اند مردم درگیر نان و غم پول و جوانها در پی کسب هیجان به دنبال الکل و مخدر